Μετατροπίες, διατονικές και χρωματικές

Δύο έργα που είδαμε στην τάξη, για τη χρήση των μετατροπιών από τους συνθέτες.

Το ένα είναι του Μπαχ, το Gavotte en Rondeau από τη παρτίτα σε ΜΙ μείζονα για που αρχικά γράφτηκε για βιολί, σε  μεταγραφή εδώ για λαούτο και αργότερα για  κιθάρα. Παίζει ο Αυστραλός John Williams, ένας από τους καλύτερους σύγχρονους κιθαρίστες.

 

Να και ένα σχεδιάγραμμα της παρτιτούρας με τις μετατροπίες που συναντάμε και κάποια σχόλια (βιβλίο Αρμονίας Π. Αδάμ).

Το δεύτερο έργο είναι το πρώτο μέρος της σονάτας για πιάνο του Μπετόβεν, op.10, no 1 σε ντο ελάσσονα, Allegro molto e con brio, από τον Daniel Baremboim, τον οποίο έχουμε ξανακούσει. 

Να και το απόσπασμα της παρτιτούρας, όπου φαίνονται οι μετατροπίες, και κάποια σχόλια (βιβλίο Αρμονίας Π. Αδάμ).

H V με 13η σε έργα συνθετών

Στο παρακάτω απόσπασμα (1) περιγράφεται η χρήση της V με 13η.

Ακολουθεί ένα βίντεο με το τέταρτο μέρος της σονάτας του Beethoven για πιάνο νούμερο 11, op. 22, σε σι ύφεση μείζονα, όπου στο μέτρο 17 εμφανίζεται η V με 13η, φα-λα-μιb-ρε.  Το ρε, η 13η δηλαδή της V, αποτελεί καθυστέρηση του ντο, δηλαδή της 5ης της συγχορδίας.

 Αν και η νότα ρε είναι η 13η της V, επειδή δε λύνεται απευθείας στο σι b, δηλαδή με διάστημα τρίτης κατιόν, η V με 13η δε λογίζεται ως αυτούσια συγχορδία.

(1) πηγή: Αρμονία Τασόπουλος, Σιέμπης, 1997, Θεσσαλονίκη, Εκδόσεις Ντο Ρε Μι, σελ. 111

(πηγή ηχογράφησης: http://www.youtube.com/watch?v=USjvGc2u9cY )