Ακόμα ένα θέμα αρμονίας εφ' όλης της ύλης, παρόμοιου βαθμού δυσκολίας και φαινομένων που συναντάμε σε ένα θέμα Πανελλαδικών εξετάσεων. Ακολουθούν τρεις τρόποι λύσης.
Καλό κουράγιο, καλή μελέτη και καλή επιτυχία σε όλους τους εξεταζόμενους!
Προσοχή στον αρμονικό ρυθμό στα 6/8 ανά τέταρτο παρεστιγμένο και πιθανόν ανά τέταρτο και όγδοο.
Σπανιότερα ανά όγδοο αν κάπου χρειαστεί και ολόκληρο μέτρο αν έτσι φαίνεται από τη μελωδία.
Λύση 1:
Αρμονικός ρυθμός: Μια απλή λύση ως προς τον αρμονικό ρυθμό, (ανά τέταρτο παρεστιγμένο εκτός από μ.7,9,11,13 ανά τέταρτο- όγδοο)
Δημιουργικότητα: χωρίς καθόλου προσθήκη ξένων φθόγγων και μιμήσεων.
Κίνηση φωνών: Ωστόσο είναι προσεγμένη η κίνηση των φωνών, οι οποίες κινούμενες στις κοντινότερες δυνατές θέσεις, επηρεάζουν και την επιλογή των συγχορδιών και των αναστροφών αυτών, κάνοντας πιο ενδιαφέρουσα την αρμονική "πλοκή" .
Επίσης αν και δε χρησιμοποιούνται μιμήσεις και ξένοι φθόγγοι, αξιοποιούνται σωστά οι δοσμένοι ξένοι φθόγγοι, όπως διαβατικοί (μ.2, 15), ποικίλματα (μ.1, 3,4), αποτζιατούρες (μ.5, 10, 14, 15).
Λειτουργικότητα αρμονικών συνδέσεων: Τα κομβικά σημεία του θέματος είναι
α. η πτώση στη λα μείζονα στο μ.5 προς 6 με χρήση ναπολιτάνικης. Προσοχή στο φα διπλή δίεση που είναι αποτζιατούρα που καθυστερεί το σολ# προσαγωγέα για την Λα. Μ.
β. η πτώση στη Φα μείζονα στο μέτρο 10 προς 11 με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως στο παραπάνω, δηλ. με χρήση της ναπολιτάνικης και αποτζιατούρα ρε# που καθυστερεί το μι=προσαγωγέας της Φα.
γ. εναρμόνια μετατροπία λα#, σιb στο μ. 9. Εδώ χρησιμοποιούνται οι δεσπόζουσες. Θα μπορούσαμε με τις ντιμινουίτες να πάμε στη ρε ελάσσονα, αλλά μετά πάλι θα έπρεπε να κάνουμε την πτώση στη Φα μείζονα.
δ.Αλυσίδες: μ.3 και 4. στη σι ελ. και λα μειζ. και μ.12 και 13 στη Ρε μειζ και Μι Μειζ. Η δεύτερη αλυσίδα θα μπορούσε να είναι και σε άλλες τονικότητες όπως θα δείτε στις παρακάτω λύσεις.
ε.Δημιουργία χρωματικής μετατροπίας στο μ. 9 για μετάβαση στη φα μείζονα με ντο#- ντο αναίρεση, στο μ.11 για μετάβαση στη ρε μείζονα με ντο-ντο# και στο μ. 13 για μετάβαση στη φα# ελάσσονα με μι- μι#.
λύση 2.
Δημιουργικότητα: Πάλι χωρίς προσθήκη μιμήσεων και ξένων φθόγγων, εκτός από το τελευταίο μέτρο όπου καθυστερείται η τρίτη της μειζονοποιημένης Ι (τρίτη του "Πικαρντί") και ποικίλεται η λύση της καθυστέρησης.
Κίνηση φωνών: Με λίγο μικρότερες κινήσεις στη μελωδική γραμμή του μπάσου και άρα μεγαλύτερη ποικιλία στην επιλογή των συγχορδιών, άρα περισσότερο αρμονικό ενδιαφέρον.
Λειτουργικότητα αρμονικών συνδέσεων:
Οι ίδιες μετατροπίες με λύση 1 εκτός από μ.12-13.
Κομβικά σημεία: Απροσδόκητες πτώσεις στα σημεία των μετατροπιών με τη ναπολιτάνικη (μ.5-5 και 10-11)
Δεύτερη αλυσίδα μ.12-13 στη Σολ και Λα μείζονα.
Δημιουργία χρωματικής μετατροπίας στο μ.11 για μετάβαση στη σολ μείζονα με φα- φα# και στο μ. 13 για μετάβαση στη φα# ελάσσονα με μι- μι#.
Αρμονικός ρυθμός ανά τέταρτο παρεστιγμένο εκτός από μ.7
Λύση 3
Παρόμοιες επιλογές μετατροπιών και βαθμίδων- αναστροφών με τη λύση 2, με τη μόνη διαφορά την
προσθήκη ξένω φθόγγων και μιμήσεων που προκύπτουν από μελωδικά- ρυθμικά μοτίβα του θέματος. Οι μιμήσεις σημειώνονται με διακεκομμένες γραμμές.
Προσοχή: τα σημεία όπου επιλέγουμε να κάνουμε μιμήσεις είναι τα σημεία όπου η μελωδία είναι πιο στατική και όχι στα ίδια σημεία όπου υπάρχει μελωδική ή ρυθμική κίνηση, ώστε το θέμα να μη βγαίνει πολύ πυκνό σε κάποια σημεία ή πολύ άδειο σε άλλα.
Διαφορές ως προς τις μετατροπίες και συνδέσεις:
μ. 11-12 η δεύτερη αλυσίδα στη μι ελάσ. και φα# ελασ.,
μ. 14 χρήση παρενθετικής V της V με χαμηλωμένη την 5η πριν το πτωτικό 6/4.
Ο αρμονικός ρυθμός πάλι είναι ίδιος.
